"OI EYKΑΙΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΕΣ ΣΕ ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ"
Ann Landers 1918-2002
(Από το http://underwriter.gr/)
Όταν το διάβασα αυτό στο Underwriter.gr μου έκανε πραγματικά μεγάλη εντύπωση, αφού με γύρισε πίσω 42 χρόνια, τότε που ήμουν νέος και στην ηλικία και Ασφαλιστής, μάλιστα Μερικής Απασχόλισης τα πρώτα 2 χρόνια.
Αμέσως λοιπόν θυμήθηκα τον τρόπο και το χρόνο που δούλευα που ήταν σε εκπληκτικούς ρυθμούς.
Τότε τέλειωνα την πρωινή μου εργασία, άλλοτε πήγαινα στο σπίτι να φάω για λίγο και μετά έφευγα για το πρώτο μου ραντεβού. Προλάβαινα να κλείσω 3 ραντεβού την ημέρα ! Μπορεί να τελείωνα στις 12 τα μεσάνυχτα, αλλά δεν αισθανόμουν καθόλου καθόλου κούραση και λόγω του νεαρού της ηλικίας, και λόγω του ότι ήμουν ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα της ημέρας.
Τότε όλοι είχαμε στόχους και δεν ξεφεύγαμε από αυτούς. Όλοι οι συνάδελφοι της εποχής εκείνης (μιλάμε για 1973 που ξεκίνησα τη δουλειά), θεωρούσαμε τη "σκληρή δουλειά" σαν υποχρέωσή μας.
Δεν είναι τυχαίο που εκείνη η φουρνιά Ασφαλιστών στην πορεία, στελέχωσαν σε πολλές εταιρίες τα στελέχη που στη συνέχεια διέδωσαν και ύψωσαν το θεσμό της Ασφάλισης στα ύψη.
Πολλοί μου λένε ότι ήταν άλλες εποχές εκείνες, εννοώντας ότι τώρα τα πράγματα με τέτοια κρίση είναι πολύ πιο δύσκολα απ' ότι ήταν τότε.
ΟΧΙ, φίλοι μου δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα τότε, αφού ο θεσμός της Ασφάλισης τότε ξεκίναγε. Έπρεπε λοιπόν να διαμορφώσουμε τις συνειδήσεις του κοινού υπέρ του θεσμού αυτού. Τι να θυμηθώ, τότε που είχα κλείσει ένα ραντεβού και όταν πήγα και χτύπησα το κουδούνι της πόρτας εμφανίζεται η σύζυγος του Υποψήφιου Πελάτη και όταν της είπα ποιός είμαι και ότι έχω κλείσει ραντεβο'ύ με το σύζυγό της, μου έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα λέγοντας
"έξω από το σπίτι μου η γρουσουζιά"
Ναι, τότε η "Ασφάλιση Ζωής" εθεωρείτο γρουσουζιά, δηλαδή αν ασφαλιστώ θα πεθάνω !!!
Εκείνη η γενιά των Ασφαλιστών, αυτά είχε να αντιμετωπίσει.
Πως όμως τα αντιμετωπίσαμε αυτά ;
ΜΕ ΤΗ ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ! ! !
Η σκληρή δουλειά όμως πρέπει να συνοδεύεται με πρόγραμμα ! Χωρίς ένα στοιχειώδες πρόγραμμα, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια πυξίδα που θα μας οδηγήσει στην επιτυχία.
Προσωπικά, πιστεύω ότι οι ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΥΠΑΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ, ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ, Αρκεί εμείς να τις δούμε και χωρίς δισταγμούς να τις "Αρπάξουμε από τα μαλλιά" και να τις αξιοποιήσουμε.
Το επάγγελμα αυτό είναι ένα από τα καλύτερα που οι νέοι μπορούν να επιλέξουν.
Νέοι, τολμήστε το !
Ann Landers 1918-2002
(Από το http://underwriter.gr/)
Όταν το διάβασα αυτό στο Underwriter.gr μου έκανε πραγματικά μεγάλη εντύπωση, αφού με γύρισε πίσω 42 χρόνια, τότε που ήμουν νέος και στην ηλικία και Ασφαλιστής, μάλιστα Μερικής Απασχόλισης τα πρώτα 2 χρόνια.
Αμέσως λοιπόν θυμήθηκα τον τρόπο και το χρόνο που δούλευα που ήταν σε εκπληκτικούς ρυθμούς.
Τότε τέλειωνα την πρωινή μου εργασία, άλλοτε πήγαινα στο σπίτι να φάω για λίγο και μετά έφευγα για το πρώτο μου ραντεβού. Προλάβαινα να κλείσω 3 ραντεβού την ημέρα ! Μπορεί να τελείωνα στις 12 τα μεσάνυχτα, αλλά δεν αισθανόμουν καθόλου καθόλου κούραση και λόγω του νεαρού της ηλικίας, και λόγω του ότι ήμουν ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα της ημέρας.
Τότε όλοι είχαμε στόχους και δεν ξεφεύγαμε από αυτούς. Όλοι οι συνάδελφοι της εποχής εκείνης (μιλάμε για 1973 που ξεκίνησα τη δουλειά), θεωρούσαμε τη "σκληρή δουλειά" σαν υποχρέωσή μας.
Δεν είναι τυχαίο που εκείνη η φουρνιά Ασφαλιστών στην πορεία, στελέχωσαν σε πολλές εταιρίες τα στελέχη που στη συνέχεια διέδωσαν και ύψωσαν το θεσμό της Ασφάλισης στα ύψη.
Πολλοί μου λένε ότι ήταν άλλες εποχές εκείνες, εννοώντας ότι τώρα τα πράγματα με τέτοια κρίση είναι πολύ πιο δύσκολα απ' ότι ήταν τότε.
ΟΧΙ, φίλοι μου δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα τότε, αφού ο θεσμός της Ασφάλισης τότε ξεκίναγε. Έπρεπε λοιπόν να διαμορφώσουμε τις συνειδήσεις του κοινού υπέρ του θεσμού αυτού. Τι να θυμηθώ, τότε που είχα κλείσει ένα ραντεβού και όταν πήγα και χτύπησα το κουδούνι της πόρτας εμφανίζεται η σύζυγος του Υποψήφιου Πελάτη και όταν της είπα ποιός είμαι και ότι έχω κλείσει ραντεβο'ύ με το σύζυγό της, μου έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα λέγοντας
"έξω από το σπίτι μου η γρουσουζιά"
Ναι, τότε η "Ασφάλιση Ζωής" εθεωρείτο γρουσουζιά, δηλαδή αν ασφαλιστώ θα πεθάνω !!!
Εκείνη η γενιά των Ασφαλιστών, αυτά είχε να αντιμετωπίσει.
Πως όμως τα αντιμετωπίσαμε αυτά ;
ΜΕ ΤΗ ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ! ! !
Η σκληρή δουλειά όμως πρέπει να συνοδεύεται με πρόγραμμα ! Χωρίς ένα στοιχειώδες πρόγραμμα, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια πυξίδα που θα μας οδηγήσει στην επιτυχία.
Προσωπικά, πιστεύω ότι οι ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΥΠΑΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ, ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ, Αρκεί εμείς να τις δούμε και χωρίς δισταγμούς να τις "Αρπάξουμε από τα μαλλιά" και να τις αξιοποιήσουμε.
Το επάγγελμα αυτό είναι ένα από τα καλύτερα που οι νέοι μπορούν να επιλέξουν.
Νέοι, τολμήστε το !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου